این اصطلاح در انگلیس و ولز برای وکلائی که در دادگاه های دادگستری رایج بودند نیز استفاده می شد. آنها افسران دادگاه ها بودند و تحت نظارت قضایی بودند. وکلا ، آن دسته از وکلائی که در دادگاه های عدالت فعالیت می کردند ، از احترام بیشتری نسبت به وکلا برخوردار بودند و در اواسط قرن نوزدهم بسیاری از وکلا خود را وکیل می خواندند. در سال 1873 ، قانون دیوان عالی قضایی اصطلاح “وکیل” را لغو کرد و وکلای دادگستری مجدداً تعیین شدند. وکلا عموماً به عنوان وکالت در دادگاه های بالاتر ظاهر نمی شدند ، نقشی که برای وکلای دادگستری محفوظ است (همانطور که هنوز هم معمول است).

هم در ایرلند شمالی و هم در جمهوری ایرلند ، اساسنامه های مختلفی قبل از تقسیم مربوط به کل ایرلند و حاکم بر ساختارهای دادگاه ، رویه ها و ضابطان دادگاه همچنان به قوت خود باقی هستند ، مانند قانون دادگاه عالی دادرسی (ایرلند) 1877.