در سال 1952 ، بریو به ایالات متحده رفت تا با لوئیجی دالاپیکولا در تانگلوود تحصیل کند ، و از آنجا به سریال گرایی علاقه مند شد. وی بعداً در Internationale Ferienkurse für Neue Musik در دارمشتات شرکت کرد و در آنجا با پیر بولز ، کارلهاینز استکههاوزن ، گایرگی لیگتی و مائوریسیو کاگل ملاقات کرد. او به موسیقی الکترونیکی علاقه مند شد ، و در سال 1955 با برونو مادرنا ، استودیوی موسیقی الکترونیکی در میلان ، استودیوی موسیقی الکترونیکی در میلان را تاسیس کرد. وی تعدادی از آهنگسازان برجسته را برای کار در آنجا دعوت کرد ، از جمله هنری پوسهور و جان کیج. وی همچنین یک دوره موسیقی الکترونیکی ، Incontri Musicali را تولید کرد.

در سال 1960 ، بریو به Tanglewood بازگشت ، این بار به عنوان آهنگساز در اقامتگاه ، و در سال 1962 ، به دعوت داریوش میلهاود ، به عنوان استاد در کالج میلز در اوکلند ، کالیفرنیا مشغول به کار شد. از سال 1960 تا 1962 همچنین بریو در مدرسه تابستانی بین المللی دارتینگتون تدریس می کرد. در سال 1965 وی شروع به تدریس در مدرسه جولیارد کرد و در آنجا گروه Juilliard Ensemble را تأسیس کرد ، گروهی که به اجرای موسیقی معاصر اختصاص داشت. در سال 1966 ، او دوباره ازدواج کرد ، این بار با فیلسوف برجسته علوم سوزان اویاما (آنها در سال 1972 طلاق گرفتند). از شاگردان وی می توان به لوئیس آندریسن ، استیون گلمن ، دینا کوستون ، استیو رایش ، لوکا فرانچسکونی ، جولیو کاستانولی ، فلاویو امیلیو اسکوگنا ، ویلیام شیمل و فیل لش از مردگان قدرشناس اشاره کرد.